JAC Plus stelt voor: Eerste Hulp Bij Jongeren en Jeugdwerk

“Wat is er gebeurd met belangeloos helpen?” Die vraag stelden Piet Mercelis en Steven Peeters van het Antwerpse Jongeren Adviescentrum JAC Plus. Ze braken zich het hoofd over deze kwestie en kwamen op de proppen met EHBJ, Eerste Hulp Bij Jongeren en Jeugdwerk.

In de film ‘Pay it forward’ bedenkt Haley Joel Osment een plan om de wereld te verbeteren. Hij gaat ervan uit dat als hij een goede daad verricht voor drie mensen, en zij dan weer elk voor drie andere mensen, er een kettingreactie van goede daden kan ontstaan. Belangeloos andere mensen helpen dus. Dat is het uitgangspunt van het EHBJ-project dat al een precedent kende in 2008. Toen brachten acht jeugdwerkers van KIDS vzw jongeren in de buitenwijken in contact met JAC.

Nieuwe problematiek

Patrick Janssens merkte bij de voorstelling van Antwerpen Jongerenhoofdstad 2011 op dat het aantal jongeren in Antwerpen de komende jaren met rasse schreden zal toenemen. Daarbij komt dat twee derde van de jongeren onder de 25 jaar van andere origine zal zijn. Jammer genoeg brengt dit fenomeen niet alleen gezellige multiculturele aangelegenheden met zich mee, maar ook een heel nieuwe problematiek. Voor jongeren van allochtone afkomst die met één of ander probleem kampen, is het niet zo eenvoudig om de stap te zetten naar de klassieke hulpverlening.

Water aan de lippen

“Wij proberen vanuit het JAC zoveel mogelijk kansarme jongeren uit de buitenwijken te bereiken”, zegt medewerker Piet. “Dat lukt gedeeltelijk, maar we merken dat onze centrale ligging wat in ons nadeel speelt. De jongeren zijn niet vertrouwd met onze werking en met onze medewerkers en komen vaak pas naar hier als het water al aan de lippen staat. Met EHBJ willen wij die stap veel kleiner maken.”

Jongeren die bijvoorbeeld in Deurne Noord of in Borgerhout wonen, komen wel in contact met de plaatselijke jeugdwerkers. Zij kennen de jongeren, maar belangrijker nog, zij staan ook in contact met het JAC. Jeugdwerkers kennen hun jongeren. Ze weten of het goed gaat met hen of niet en gelden vaak als vertrouwenspersoon. Maar omdat zij meestal niet geschoold zijn als hulpverlener of geen tijd hebben om zich bezig te houden met complexe situaties, kunnen zij steeds beroep doen op het JAC. Zij kunnen terecht bij de professionele hulpverleners voor advies, of voor de verdere begeleiding van de jongeren. Zo ontstaat een soort van groepscoaching tussen de Jac-medewerkers en de jeugdwerkers. De begeleiding vanuit de wijk wordt gekoppeld aan de centrale werking. Door op deze manier op te treden, kunnen problemen gemakkelijk in de kiem gesmoord worden.

Steunpilaar

Het EHBJ-project wordt niet alleen toegepast op jeugdwerkers, maar ook jongeren van 15 tot 18 jaar die van nature al fungeren als een soort steunpilaar binnen hun vriendengroep, komen aan hun trekken. Al meer dan tien jaar geven de JAC’s in Vlaanderen opleidingen tot ‘Jeugdadviseur’. Tijdens een weekend en een aantal bijeenkomsten, die overigens volledig gratis zijn, worden jongeren in contact gebracht met problemen waar zijzelf en hun leeftijdsgenoten mee kunnen kampen. Via gesprekken, spelletjes en workshops krijgen zij van de JAC-medewerkers methodes aangereikt om in de toekomst zo goed mogelijk op iedere situatie te kunnen inspelen.

Jongeren zoeken nu eenmaal eerst hulp bij vrienden, want dat is makkelijker dan meteen naar een vertrouwenspersoon of een ouder te stappen. Maar als er zwaardere problemen zijn, zoals bijvoorbeeld zelfmoordneigingen, is het niet eenvoudig voor die goede vriend om hier mee om te gaan. Toch kan hij zijn vriend in nood dan helpen om mee de stap te zetten naar het JAC voor professionele begeleiding.

Complementair

Zowel bij de jeugdadviseurs als bij de jeugdwerkers gaat het om de complementariteit tussen het ‘veldwerk’ en het JAC, maar is het JAC veelal een stok achter de deur. Met EHBJ wordt vooral het informele helpen gestimuleerd. Het juiste advies geven, raad durven vragen, problemen zelf kunnen oplossen.

© 2010 - StampMedia - Elise Meekers & Jani Verheyden