The Illustrated Paper stelt politieke correctheid aan de kaak

 Tweet  Normal 0 21 false false false NL JA X-NONE /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Calibri",sans-serif; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-ansi-language:NL; mso-fareast-language:EN-US;}

Op 24 februari presenteerde de jonge Belgische artiest William Ludwig Lutgens in de PLUS-ONE Gallery zijn politiek incorrect dagblad, genaamd ‘Het Geïllustreerd Blad/The Illustrated Paper’. Dit is ondertussen de tweede uitgave van het dagblad. De krant is bedoeld als kritische nabootsing van alledaagse kranten, waarin de integriteit en neutraliteit van de media in vraag wordt gesteld.

De tweede uitgave van “The Illustrated Paper’ was geïnspireerd door reclamebrochures. De krant zal consumptie van zowel commerciele producten als beelden gebruiken als overkoepelend thema. Lutgens stelt onze gemeenschap, die beheerst wordt door marketing en ‘perfect’ beeldwerk, in vraag. Hij legt ook de link met zijn satirisch perspectief op de kunstgemeenschap, die volgens hem ook meer en meer beheerst wordt door marketing. Zijn werk maakt bovendien een onderwerp van zijn publiek: hoe gaan mensen om met reclame en met kunst in het bijzonder? Lutgens begeleidt het publiek op een subtiele manier tijdens het lezen van zijn werk, zonder echt antwoorden te geven. Naast de presentatie kon het publiek ook genieten van Lutgens’ solo tentoonstelling, genaamd: “Eat me up and spit me out, junior”.

Onze reporterster had een interessant gesprek met de jonge artiest en vroeg zijn mening over kunst.

Door welke artiesten geraak jij geïnspireerd?
“Momenteel wordt ik erg geinspireerd door Mike Kelley. Hij heeft een aantal prachtige werken gemaakt en werkte rond Amerikaanse cultuur. Hij hield niet zozeer van die cultuur, maar in zekere zin wilde hij de ‘valsheid’ ervan testen. Hij werd voornamelijk bekend door zijn installatiewerken, maar hij maakte ook prachtige schilderijen, sculpturen, foto’s en voorstellingen. Het werk van de Nederlandse artiest Jonas Staal interesseert me ook al sinds lange tijd. Dit soort artiesten zijn ontzettend belangrijk voor de hedendaagse kunst.”

Wie wil je met je dagblad bereiken? Wie zal het voornamelijk lezen?
“Er zullen wellicht veel mensen zijn die niet geïnteresseerd zijn in wat ik doe, maar ik wil mijn dagblad liefst met zo veel mogelijk mensen delen. Soms deelde ik er zelfs uit in metrostations, cafés en andere openbare plaatsen. Dan is het leuk om de reactie te zien van mensen die de context niet begrijpen. Dan moeten ze zelf kiezen wat ze ermee doen natuurlijk.”

Wat is kunst en waarom hou je jezelf ermee bezig?
“Ik denk dat je kunst op verschillende manieren kan interpreteren. Een van de manieren die ik leuk vind, is de mogelijkheid voor een artiest om zijn werk voor te stellen als een pure reflectie van zichzelf en zijn manier van denken en doen. Als artiesten dit beheersen, dan kunnen we spreken van kunst. Anderzijds is het belangrijk om na te denken over je omgeving, je maatschappij, en zeker niet zomaar te schilderen. Je moet een boodschap vinden die je wil overbrengen. Oorspronkelijk wilde ik me trouwens bezighouden met muziek, maar dat is er niet van gekomen. De kunst die ik nu maak, die komt vanzelf.”

Wat is jouw mening over hedendaagse kunst?
“Hedendaagse kunst slaagt vaak nergens op, het is moeilijk om de goede en de slechte dingen van elkaar te onderscheiden. Als je een breder publiek hebt, wordt het nog moeilijker. Sommige werken zijn moeilijk te begrijpen, maar daarom zijn ze nog niet slecht. Anderzijds betekent het ook niet dat ze goed zijn. We hebben gewoon zo veel slechte werken die moeilijk te begrijpen zijn, omdat ze in zekere zin lijken op goede moeilijk te begrijpen werken. Dat haat ik het meest; kunstwerken die specifiek ontworpen zijn om eruit te zien als kunstwerken. Dat kom ik soms tegen. Ik maak ook af en toe iets dat eruit moet zien als kunst. Uiteindelijk kan je dit opdelen in twee categoriën: eerlijk werk en oneerlijk werk. De ene artiest kan het goed uitleggen en de andere is op zijn beurt onzeker.”

De tentoonstelling van Lutgens loopt nog tot 17 maart in de PLUS-ONE Gallery te Berchem.

© 2018 – StampMedia – Diana Sardaryan

Volg @stadantwerpen