zoeken

Jouw account

Herman Van Nazareth - Stille Getuigen

Name: Herman Van Nazareth - Stille Getuigen
Start: 2016-02-27T13:00:00
End: 2016-03-26T17:08:00
Location: Antwerpen

Datum:

27 februari, 2016 - 14:00 - 26 maart, 2016 - 18:08

KORTE BESCHRIJVING

Herman Van Nazareth staat met één been in ons oude continent (West-)Europa en met het andere in (Zuid-)Afrika. Hij is zowel Vliegende Vlaming als Wandelende Afrikaan. Haast altijd onderweg, met de onrust van de mutant. Hij is ook de kunstenaar van twee disciplines - schilderen en beeldhouwen. Beide krachtige praktijken schragen elkaar in hun gedeelde, authentieke verontwaardiging. Op schilderijen etaleert hij 's mensen ijdele maar helaas ook gewelddadige machtswellust.

UITGEBREIDE BESCHRIJVING

Herman Van Nazareth - pseudoniem voor Herman Van Aerde - ( ° Evergem, België 1936) neemt een aparte plaats in op de internationale kunstscène. Hij schreef zich in aan de Koninklijke Academies van Gent en Antwerpen, waar hij de schilder- grafische kunsten onder de knie kreeg. Op artistiek gebied was Herman Van Nazareth een laatbloeier, maar hij is wel van alle markten thuis. Met de geestdrift, voortkomend uit het bewustzijn, ging Herman Van Nazareth in de jaren ’60 aan het werk met het schilderen van stillevens. Als schilder verbaasde hij menig kunstliefhebber met zijn expressionistische pen, figuren en landschappen, waar vooral koloriet en tonaliteit centraal stonden.

In 1965 vertrekt Herman Van Nazareth naar Zuid-Afrika. Reeds kort na zijn aankomst in Kaapstad ontstond het schilderij “Bloedroem”. Na dit werk volgt een reeks soortgelijke portretten die met andere figuren dezelfde geest van opstand, woede, verontwaardiging en aanklacht ademen. Zijn schilderkunstig oeuvre is het resultaat van protest en een verbitterde uiting van verzet tegen elke vorm van machtsmisbruik, corruptie, machtsvertoon en wellust, wreedheid en onverdraagzaamheid, alle componenten eigen aan een gekwelde maatschappij. Herman Van Nazareth werd de voorloper van de hedendaagse Zuid-Afrikaanse kunst en een van zijn uitspraken “hou het water so dicht mogelik aan de bron”, typeert zijn verbondenheid met het Zuid-Afrikaanse volk en haar cultuur. De figuratie die door Herman Van Nazareth reeds in de jaren ‘60 werd toegepast, gaat de schilders-visie van figuren zoals Marlène Dumas uit Zuid-Afrika vooraf.

In Zuid-Afrika krijgt Herman Van Nazareth ook de smaak te pakken van het bronsgieten. Aan de Michaelis School of Fine Art in Kaapstad, waagt hij zich met succes aan de beeldhouwkunst. Eerst met robuuste, expressionistische ruwe vormen en figuren, later met abstract-constructieve composities. Zijn beelden weerspiegelen getormenteerdheid, bitterheid en opstandigheid. Door de sterk doorgevoerde vormvereenvoudiging, weerspiegelen zijn figuren niet alleen het identiteitsloze van de mens, maar tevens diens machteloosheid in een gewelddadige maatschappij. In 1965-1974 creëerde Herman Van Nazareth ondermeer een reeks maskers, waaronder ‘de Gedachte aan mijn dode Vader’. Het dodenmasker symboliseert onze onmacht over leven en dood en benadrukt de kortstondigheid van ons ‘zijn’.

Terug in België (1978) ontdekt hij de voldoening van het bewerken van ruwe, massieve marmer (1980-1984), een materie die hij met een aan de volmaaktheid grenzende techniek, een subtiel gevoel voor esthetiek en een onuitputtelijke verbeelding weet te ontwikkelen tot een ’nieuwe materie’, eenvoudig, maar verruimend van vorm en geest.

Sinds 1987 experimenteert hij met een totaal nieuw medium. Uit er, ijzer en corten-staal groeit een nieuwe monumentale, geometrische figuratie, eenvoudig van opbouw maar met een felle, overduidelijke signaalwaarde in het door een betonnen wegeninfrastructuur gesatureerd landschap. Door het vormevenwicht, de duidelijke herkenbaarheid en de vakkundige afwerking is zijn monumentaal oeuvre als het ware uitgegroeid tot een kunstzinnig landmerk in de natuur.

Naar het millennium toe grijpt hij terug naar de oervormen uit zijn beginperiode. Zijn beelden gaan weer sterk aanleunen bij zijn geschilderd oeuvre. Gefascineerd door maskers en figuren gaat hij opnieuw boetseren en komt zijn liefde voor het brons terug. Dit resulteert in een reeks sublieme maskers en figuren met een merkwaardig patina, eenvoudig van vorm, maar abstract-expressionistisch van gedachtegoed.

Gezichten ontbreken meestal, wat de anonimiteit benadrukt. “Het meest persoonlijke is ook het meest onpersoonlijke” volgens Van Nazareth, een paradox die verklaart waarom zijn oeuvre er zo universeel uitziet. Hij combineert eenvoud en vernieuwing en elimineert al het overbodige. Zijn bewondering voor Brancusi, Dodeigne en Permeke zijn daar niet vreemd aan.

Herman Van Nazareth blijft een vaste internationale waarde met werk in openbaar bezit en diverse private collecties. Door zijn discours, een protest tegen ontmenselijking, kan hij beschouwd worden als een voorloper van het humanitaire engagement in de kunst.

Zijn inventiviteit en zijn doorzettingsvermogen zorgen ervoor dat zijn werk steeds vernieuwing brengt en internationaal gegeerd blijft.

(Albert-F Haelemeersch, Kunst- en Cultuurrecensent)

Plaats:

Antwerpen

Gratis:

Bijkomende info:

www.galerieludwigtrossaert.com

Website:

Website Galerie Ludwig Trossaert